بسم الله
در شماره قبلی بیان کردیم که صوت در تلاوت قرآن نباید به نحو غنایی باشد، لذا ابتدا باید مفهوم غنا را کاملا تبیین نماییم
غناء چیست؟
تعریف غناء از دید فقها: و هو مدّ الصوت المشتمل علی الترجیع المطرب.
یعنی کشیدن صدا به نحوی که دارای ترجیع (چهچهه) طرب آور باشد.
تعریف غنا در لغت: الصوت المشتمل علی الترجیع المطرب أو ما یسمّی فی العرف غناء و إن لم یطرب، سواء کان فی شعر أو قرآن أو غیرهما. (مجمع البحرین، ج1، ص321)
ترجیع الصوت تردیده فی الحلق کقراءة أصحاب الألحان آآآآ و هذا هو المنهی
عنه أمّا الترجیع بمعنی تحسین الصوت
فی القراءة فمأمور به.(همان، ج4،ص334)
ترجیع به معنای رفت و آمد صدا در
حلق است به نحوی که طرب آور باشد به اصطلاح امروز چهچه ای که مطرب باشد.
طرب: خفة تعتری
الإنسان لشدّة حزن أو سرور، و العامّة تخصّه بالسرور.(همان، ج2، ص109)
در نتیجه غناء: ۱. یا آن صوتی است که دارای چهچه باشد به نحوی که انسان را از حالت عادی بیرون کند چه شدیدا محزون کند و چه مسرور،۲. و یا آن صوتی است که در عرف غناء گویند اگرچه طرب آور نباشد. لذا صوتی که در تلاوت قرآن استفاده می شود نباید خیلی حزن آور باشد و نه خیلی مسرور کننده یعنی طرب آور و غنائی نباشد.
درباره این سایت